CZĘŚĆ PIĄTA - PRZEPISY TECHNICZNE ZAWODÓW MODELI ZDALNIE STEROWANYCH

(Na podstawie biuletynu modelarskiego Aeroklubu Polskiego "Sport Modelarski" Nr 1/2000)

KLASA F3A - MODELE AKROBACYJNE

5.1.9. Klasyfikacja

Każdy zawodnik wykonuje cztery loty, z których trzy najlepsze będą liczone do ustalenia miejsc zespołowych poszczególnych ekip. Czołówka licząca 20%, ale nie więcej niż 15 zawodników wykonuje cztery dodatkowe loty w celu ustalenia zwycięzcy indywidualnego. Dwa loty będą wykonywane w oparciu o obowiązujący znany program finałowy, pozostałe dwa w oparciu o program nieznany. Loty według programu znanego i nieznanego będą wykonywane na przemian. Do klasyfikacji końcowej uwzględnione będą lepsze wyniki lotu według programu znanego i nieznanego. W przypadku remisu, w celu ustalenia klasyfikacji, należy wziąć pod uwagę wyniki uzyskane wlotach eliminacyjnych. Wyniki wszystkich kolejek, wstępnych i finałowych należy obliczać przy użyciu statystycznego systemu obliczania średniej Tarasova - Bauera - Longa (TBL). Na mistrzostwach świata j kontynentów można używać tylko programów komputerowych zaaprobowanych przez Biuro (JAM. obejmujących algorytm TBL i system analizy pracy sędziów. Następnie wszystkie wyniki w każdej kolejce (eliminacyjnej i finałowej) należy przeliczyć według algorytmu: po zakończeniu kolejki lotów ocenianych przez daną grupę sędziów, najlepszemu zawodnikowi przyznaje się 1000 punktów. Pozostałe wyniki zawodników, którzy wykonali loty przed tą komisją sędziowską, obliczane są w odniesieniu do 1.000 punktów, przyjmując stosunek liczby punktów zdobytych przez danego zawodnika do liczby punktów zdobytych przez zwycięzcę w tej kolejce lotów.

Punkty x=Sx / Sw * 1000

Gdzie:

Punkty x= wynik zawodnika X w danej kolejce przeliczony na skalę 1000-punktową

Sx = liczba punktów zdobyta w danej kolejce przez zawodnika X

Sw = liczba punktów zdobyta w danej kolejce przez zwycięzcę kolejki

Uwaga:

1. Loty finałowe, których celem jest wyłonienie zwycięzcy indywidualnego wymagane są tylko na mistrzostwach świata i kontynentów. W przypadku niniejszych zawodów, zwycięzca indywidualny oraz lokaty ekip ustalane są na podstawie sumy trzech najlepszych lotów.

2. System TBL należy stosować na zawodach, w których uczestniczy minimum 10 zawodników i ocenę przeprowadza 5 sędziów. Na zawodach o małej frekwencji (podczas których nie stosuje się systemu TBL), które oceniane są przez czterech lub więcej sędziów odrzuca się wyniki najwyższe i najniższe za każdą figurę.

Obowiązuje od 2000 roku

5.1.13. Program akrobacji

W latach 2000-2001 program P-01 będzie wykonywany w lotach eliminacyjnych, program F-01 w lotach finałowych.

W latach 2002-2003 program P-03 będzie wykonywany w lotach eliminacyjnych, program F-03 w lotach finałowych.

Program P-01 Współczynnik K

Start                                                                                                                                     1
Pętla trójkątna z 2/4 beczki akcentowanej na szczycie. Wyjście odwrócone.                          4
Pół odwróconej ósemki kubańskiej. Wyjście odwrócone.                                                      2
1-l/2 ujemnej beczki autorotacyjnej. 2/2 beczki akcentowanej.                                               5
Kapelusz z 3/4 beczki akcentowanej w górę 1/4 beczki w dół.                                               3
Wznoszenie pod kątem 45° z dwoma 2/2 beczek akcentowanych w przeciwnych kierunkach.4
Pół pętli kwadratowej z beczką w dół. Wyjście odwrócone.                                                  2
Ośmioboczna pętla zewnętrzna. Wyjście odwrócone.                                                            4
Figura 9 z 1/2 beczki w górę. Wyjście odwrócone.                                                                2
Ósemka pionowa (ze środka). Wyjście odwrócone,                                                              3
Dwie zwitki korkociągu plecowego.                                                                                      2
Dwie części lotu na żyletkę w przeciwnych kierunkach.                                                          4
Immelman z beczką. Wyjście odwrócone.                                                                             2
Skobel z 2/4 beczki akcentowanej w dół, beczka w górę.                                                      4
Odwrócony kapelusz z ćwierćbeczkami.                                                                                3
Dwie pętle z dwoma półbeczkami.                                                                                         4
Wywrót.                                                                                                                               1
Przewrót, 3/4 beczki akcentowanej w górę, 1 i/4 beczki autorotacyjnej w dół.                       5
Skobel z boku. Wyjście odwrócone.                                                                                     2
Beczka sterowana.                                                                                                                3
Pół pętli kwadratowej na rogu.                                                                                               1
Figura Z.                                                                                                                               4
Lądowanie.                                                                                                                           1

Suma 66

Program P-03                                                                                                    Współczynnik K
Start.                                                                                                                                    1
Pętla kwadratowa na rogu z półbeczkami.                                                                             5
Przewrót 2/4 beczki akcentowanej w górę. Wyjście odwrócone.                                           2
2/2 beczki akcentowanej i w przeciwnym kierunku beczka akcentowana na 4. Wyjście odwrócone. 4
Pół pętli kwadratowej.                                                                                                          1
Klepsydra (ze środka).                                                                                                          5
Pół pętli.                                                                                                                                1
Kobra ze szczytu 2/4 beczki akcentowanej.                                                                           4
Pół pętli kwadratowej z półbeczką.                                                                                       2
1 l/2 dodatniej beczki autorotacyjnej, 4/8 beczki akcentowanej.                                            5
Pół odwróconej ósemki kubańskiej z beczką. Wyjście odwrócone.                                        2
Beczka akcentowana na 4.                                                                                                    4
Skobel 2/4 beczki akcentowanej w górę, 1/2 beczki w dół.                                                   3
Wznoszenie pod kątem 45°, 1 l/2 dodatniej beczki autorotacyjnej. Wyjście odwrócone.        4
Odwrócony kapelusz z ćwierćbeczkami.                                                                                3
Ósemka kubańska ze szczytu z 2/2 beczki akcentowanej.                                                      4
Pół pętli, 2/4 beczki akcentowanej.                                                                                        2
Avalanche, 1 1/2 beczki autorotacyjnej. Wyjście odwrócone.                                                4
Figura 9, 3/2 beczki akcentowanej w górę. Wyjście odwrócone.                                           2
Ósemka pionowa z półbeczkami. Wyjście odwrócone.                                                          3

Pół pętli zewnętrznej w górę, i/2 beczki, Wyjście odwrócone.                                                1
Dwa plecowe korkociągi w przeciwnych kierunkach z półbeczką na wyjściu.                         4
Lądowanie .                                                                                                                          1
     Suma                                                                                                                               67

Program F-01 Współczynnik K

Start.                                                                                                                                    1
Ósemka kubańska z 4/8 beczki akcentowanej i beczką. Wyjście odwrócone.                        4
Przewrót, beczka akcentowana na 4 w górę, 1/2 beczki w dół.                                              3
Beczka akcentowana na 8.                                                                                                    4
Pół pętli z dodatnią beczką autorotacyjną. Wyjście odwrócone.                                             4
2 1/2 zwitki korkociągu plecowego.                                                                                      3
Skobel, dodatnia beczka autorotacyjna w górę, beczka akcentowana na
w dół (lub 1 1/4 dodatniej beczki autorotacyjnej w górę, 3/4 beczki
autorotacyjnej w dół). Wyjście odwrócone.                                                                           4
Dwie beczki w przeciwnych kierunkach.                                                                                4
Kapelusz, 3/4 beczki w górę, 3/4 ujemnej beczki autorotacyjnej w dół.                                  4
Ósemka pionowa z beczką i półbeczką. Wyjście odwrócone.                                                5
Pół pętli kwadratowej z 2/4 beczki akcentowanej w górę. Wyjście odwrócone.                     2
Koło z beczek. Wyjście odwrócone.                                                                                      5
Pól pętli kwadratowej na rogu z półbeczkami.                                                                        3
1 1/4 dodatniej beczki autorotacyjnej i 1 1/4 beczki w przeciwnym kierunku.                         5
Pół odwróconej ósemki kubańskiej z beczka. Wyjście odwrócone.                                        2
Beczka akcentowana na 4.                                                                                                    4
Skobel, 2/4 beczki akcentowanej w górę, 1 1/2 ujemnej beczki autorotacyjnej w dół.            4
Pętla z beczką akcentowaną na 8 na szczycie.                                                                        5
Lądowanie.                                                                                                                           1
    Suma                                                                                                                                67

Program F-03                                                                                                    Współczynnik K
Start.                                                                                                                                    1
Pętla kwadratowa, 2/4 beczki akcentowanej w górę w dół, beczka autorotacyjna na górze i dole. 5
Skobel, 1 1/2 beczki w górę.                                                                                                 2
2 3/4 beczki akcentowanej w przeciwnych kierunkach.                                                          4
Pół pętli ośmioboczne z 2/2 beczki akcentowanej. Wyjście odwrócone.                                 3

Pętla z beczką . Wyjście odwrócone. 3

Pól pętli.                                                                                                                               1
3/4 beczki akcentowanej i 1 1/4 dodatniej beczki autorotacyjnej.                                           5
Przewrót.                                                                                                                              2
Na wznoszeniu 45 stopni 7/8 pętli zewnętrznej, 2/2 beczki akcentowanej.                              3
Dodatnia beczka autorotacyjna, 3/8 pętli zewnętrznej, 2/4 beczki akcentowanej w dół.          4
W pionie 2/4 beczki akcentowanej i ujemna beczka autorotacyjna.w przeciwnym kierunku.

Wyjście odwrócone.                                                                                                             4
Skobel, 1/2 beczki w dół (lub 3/4 beczki w górę i w dół). Wyjście odwrócone.                      3
Dwa plecowe korkociągi: 1 1/2 zwitki pierwszy i w przeciwnym kierunku 1 zwitka drugi.       5
Na wznoszeniu 45 stopni 1/4 beczki w locie na żyletkę, pół pętli w górę
lub w dół, 1/4 beczki na opadaniu 45 stopni.                                                                          5
Skobel z beczką akcentowaną na 8 na wznoszeniu, 2 ujemne beczki
akcentowane na opadaniu.                                                                                                    5
Figura 9 z beczką na wznoszeniu. Wyjście odwrócone.                                                          3
Klepsydra (ze środka), 2/2 beczki akcentowanej na szczycie, 2/4 beczki na spodzie.             5
Lądowanie.                                                                                                                           1
   Suma                                                                                                                                 66

Obowiązuje od 2000 roku

Tłumaczenie opisu figur:

/Robert Makowski z Aeroklubu Poznańskiego./

Program eliminacyjny P-01

Start.
Model zostaje postawiony na pasie startowym, startuje, wykonuje zakręt o 90° w stosunku do linii wyznaczających kierunek wiatru. Następnie wykonuje zakręt o 270° i leci w kierunku z wiatrem, po czym wykonuje zakręt o 180° lub dowolny manewr, aby lecieć w kierunku pod wiatr.
Uwagi:
Jeżeli model nie stosuje się do wymogów startu -0 pkt. Model przeleciał poza linię sędziów - 0 pkt.
Za start można przyznać tylko 0 lub 10 pkt
Pętla trójkątna z 2\4 akcentowanej beczki na szczycie. Wyjście odwrócone.
Model wznosi się pod kątem 45° i wykonuje trójkątną pętlę, na poziomym boku której wykonuje dwie części beczki akcentowanej na 4, a następnie przechodzi do lotu poziomego w pozycji odwróconej.
Uwagi:
Wznoszenie i opadanie pod kątem 45°. Początek i koniec pętli ma być w tym samym punkcie.
Pół odwróconej ósemki kubańskiej. Wyjście odwrócone.
Model wznosi się w locie odwróconym pod kątem 45°, wykonuje półbeczki a następnie 5\8 zewnętrznej pętli, po czym przechodzi do lotu poziomego w pozycji odwróconej.
l-1\2 ujemnej beczki autorotacyjnej i 2\2 beczki akcentowanej.
Model wykonuje l-1\2 ujemnej beczki autorotacyjnej, po czym wykonuje 2\2
beczki akcentowanej w przeciwnym kierunku.
Uwagi:
Dopuszczalne jest niewielkie wahnięcie pomiędzy figurami.
Kapelusz z 3\4 beczki akcentowanej w górę i 1\4 beczki w dół.
Model wznosi się i wykonuje 3 tempa beczki akcentowanej na 4. Następnie przechodzi do lotu plecowego, po czym model nurkuje i wykonuje 1\4 beczki, a następnie przechodzi do lotu poziomego.
Uwagi:
Kierunki beczek są dowolne lecz kierunki wejścia i wyjścia muszą być przeciwne.
Wznoszenie pod kątem 45° z dwoma 2\2 beczek akcentowanych w przeciwnych kierunkach.
Model wznosi się pod kątem 45° i wykonuje w przeciwnych kierunkach po dwie beczki akcentowane na 2, a następnie przechodzi do lotu poziomego.
Pół pętli kwadratowej z beczką w dół. Wyjście odwrócone.
Model wykonuje pól kwadratowej pętli z beczką na opadaniu, a następnie przechodzi do lotu poziomego w pozycji odwróconej.
Ośmioboczna pętla zewnętrzna. Wyjście odwrócone..
Model wznosi się pod kątem 45° i wykonuje ośmioboczną pętlę zewnętrzną, wyjście odwrócone.
Figura 9 z 1\2 beczki w górę . Wyjście odwrócone .
Model wznosi się w pozycji odwróconej i wykonuje półbeczki, po czym wykonuje 3\4 pętli zewnętrznej, po czym przechodzi do lotu poziomego w pozycji odwróconej
Ósemka pionowa ze środka. Wyjście odwrócone
Z pozycji odwróconej model wykonuje pętlę zewnętrzną, po czym przechodzi do pętli wewnętrznej i przechodzi do lotu poziomego w pozycji odwróconej.
Dwie zwitki korkociągu plecowego.
Model wykonuje dwie zwitki korkociągu plecowego, a następnie przechodzi do lotu poziomego w pozycji odwróconej.
Uwagi:
Wejście do korkociągu beczką autorotacyjną - zero
Wejście na siłę obniżenie punktacji.
Dwie części lotu na żyletkę w przeciwnych kierunkach.
Model wykonuje beczkę o 90° i przechodzi do lotu na żyletkę, a następnie wykonuje w kierunku przeciwnym do pierwszego beczkę o 180° i przechodzi do lotu na żyletkę, a następnie wykonuje beczkę o 90°.
Uwagi:
Części lotu na żyletkę muszą być równej długości i dostatecznie długie do zademonstrowania kontrolowanego lotu.
Immelmann z beczką. Wyjście odwrócone .
Model wykonuje pętlę wewnętrzną, a następnie wykonuje beczkę, po czym przechodzi do lotu poziomego.
Uwagi:
Nie powinno być żadnego wahnięcia pomiędzy półpętlą a beczką
Skobel z 2/4 beczki akcentowanej w dół , beczka w górę.
Model przechodzi do nurkowania, w którym wykonuje 2 tempa beczki akcentowanej na 4, po czym pętlą zewnętrzną przechodzi do lotu wznoszącego i wykonuje pełną beczkę, a następnie przechodzi do lotu poziomego.
Uwagi:
Części pętli muszą mieć stały promień.
Odwrócony kapelusz z ćwierćbeczkami.
Model przechodzi do lotu nurkowego i wykonuje 1/4 beczki w prawo lub lewo.
Następnie przechodzi do lotu poziomego w pozycji odwróconej, po czym w locie
wznoszącym wykonuje ćwierćbeczki, a następnie przechodzi do lotu poziomego.
Uwagi:
Kierunki wejścia i wyjścia muszą być przeciwne.
16.Dwie pętle z dwoma półbeczkami.
Model wykonuje pętlę zewnętrzną, na dole której wykonuje półbeczkę. Następnie przechodzi do pętli wewnętrznej, po czym wykonuje półbeczki na spodzie pętli i kończy pół pętli zewnętrznej, a następnie przechodzi do lotu poziomego.
Uwagi:
Pętle muszą być okrągłe, a półbeczki wpisane w okręgi.
Wywrót.
Model wykonuje półbeczkę, a następnie pół pętli wewnętrznej, po czym przechodzi do lotu poziomego.
Uwagi:
Nie może być żadnego wahnięcia pomiędzy półbeczką a półpętlą.
Przewrót 3\4 beczki akcentowanej w górę 1-1\4 beczki autorotacyjnej w dół.
Model wznosi się i wykonuje 3 tempa beczki akcentowanej na 4, po czym wykonuje przewrót przez skrzydło, a następnie na opadaniu 1 i 1/4 dodatniej beczki autorotacyjnej, po czym przechodzi do lotu poziomego.
Skobel z boku. Wyjście odwrócone.
Model wznosi się i wykonuje półbeczki lub alternatywnie ćwierćbeczki, a następnie pół pętli wewnętrznej lub zewnętrznej, po czym na opadaniu pół beczki lub alternatywnie ćwierćbeczki, po czym przechodzi od lotu poziomego w pozycji odwróconej.
Beczka sterowana.
Z pozycji odwróconej model wykonuje beczkę sterowaną, po czym przechodzi do lotu poziomego w pozycji odwróconej.
Pół kwadratowej pętli na rogu.
Model wznosi się w pozycji odwróconej pod kątem 45° i wykonuje pół pętli kwadratowej, po czym przechodzi do lotu poziomego.
Figura Z.
Model wykonuje obrót o 135° i przechodzi do nurkowania pod kątem 45° do poziomu i wykonuje beczkę akcentowaną na 2, po czym wykonuje obrót o 135° i przechodzi do lotu poziomego.
Lądowanie.
Na zredukowanych obrotach model wykonuje zakręt o 180° i leci z wiatrem, po czym wykonuje zakręt o 180° w kierunku pod wiatr, a następnie przyziemia w wyznaczonej strefie. Lądowanie jest zakończone, kiedy model przetoczy się l0 m lub zatrzyma się.
Uwagi:
Model nie trzyma się wymogów lądowania - zero pkt.
Jeśli podczas lądowania zamknie się którakolwiek goleń podwozia - zero pkt. Jeśli model wyląduje poza strefą - zero pkt.
Strefę lądowania wyznacza okrąg o promieniu 50 m lub pas o długości 100 m i szerokości co najmniej 10 m.

Program eliminacyjny P-03

1. Start. Patrz P-01.

2. Pętla kwadratowa na rogu z półbeczkami.
Model wznosi się pod kątem 45° i wykonuje pętlę kwadratową, na której drugim i czwartym boku wykonuje pół beczki, a następnie przechodzi do lotu poziomego.
Uwagi:
Początek i koniec figury musi być w tym samym punkcie.

3. Przewrót przez skrzydło z 2\4 beczki akcentowanej w górę, wyjście odwrócone.
Model wznosi się i wykonuje 2 tempa beczki akcentowanej na 4, po czym wykonuje przewrót przez skrzydło, a następnie przechodzi do lotu poziomego w pozycji odwróconej.

4. 2\2 beczki akcentowanej i w przeciwnym kierunku beczka akcentowana na 4. Wyjście odwrócone.
Z pozycji odwróconej model wykonuje 2 tempa beczki akcentowanej na 2, po czym w przeciwnym kierunku beczkę akcentowaną na 4. Następnie przechodzi do lotu poziomego w pozycji odwróconej.

5. Pół kwadratowej pętli.
Z pozycji odwróconej model wznosi się i wykonuje pół kwadratowej pętli, po czym przechodzi do lotu poziomego.

6. Klepsydra ze środka.
Model opada pod kątem 45° a następnie wykonuje obrót o 135° przechodząc do lotu poziomego w pozycji odwróconej, po czym wykonuje obrót o135° i przechodzi do wznoszenia pod kątem 45° do poziomu i wykonuje pół beczki przechodząc do lotu wznoszącego w pozycji odwróconej. Następnie wykonuje obrót o l35° i przechodzi do lotu poziomego, po czym wykonuje obrót o 135° i opada pod kątem 45° do poziomu . W punkcie przecięcia się linii wznoszenia i opadania model przechodzi do lotu poziomego w pozycji odwróconej.

7. Pół pętli zewnętrznej.
Model wykonuje pół pętli zewnętrznej i przechodzi do lotu poziomego.

8. Kobra ze szczytu 2\4 beczki akcentowanej.
Model opada pod kątem 45° i wykonuje 2 tempa beczki akcentowanej na 4, po czym wykonuje obrót o 45° i przechodzi do wznoszenia pod kątem 45° i wykonuje kolejne 2 tempa beczki akcentowanej na 4, a następnie przechodzi do lotu poziomego.
Uwagi:
Kierunki każdej 2\4 beczki są dowolne.

9. Pól pętli kwadratowej z półbeczką.
Model wykonuje pól zewnętrznej pętli kwadratowej, na opadaniu wykonuje półbeczkę. a następnie przechodzi do lotu poziomego.

10. l-1\2 dodatniej beczki autorotacyjnej, 4\8 beczki akcentowanej .
Model wykonuje 1-1\2 dodatniej beczki autorotacyjnej, po czym wykonuje 4 tempa beczki akcentowanej na 8.
Uwagi:
Możliwe jest jedynie krótkie wahniecie pomiędzy beczkami.

11. Pół odwróconej ósemki kubańskiej z beczką. Wyjście odwrócone.
Model wznosi się pod katem 45° i wykonuje beczkę, po czym wykonuje 5\8 pętli zewnętrznej, po czym przechodzi do lotu poziomego w pozycji odwróconej.

12. Beczka akcentowana na 4.
Z lotu odwróconego model wykonuje beczkę akcentowaną na 4, a następnie przechodzi do lotu poziomego w pozycji odwróconej .

13. Skobel 2\4 beczki akcentowanej na wznoszeniu i pół beczki na opadaniu.
Z pozycji odwróconej model wznosi się i wykonuje 2 tempa beczki akcentowanej na 4. po czym wykonuje pól pętli wewnętrznej i na opadaniu pół beczki, po czym przechodzi do lotu poziomego.

14. Wznoszenie pod kątem 45° i 1-1\2 dodatniej beczki autorotacyjnej. Wyjście odwrócone.
Na wznoszeniu pod kątem 45° model wykonuje 1-1\2 dodatniej beczki autorotacyjnej, po czym przechodzi do lotu poziomego w pozycji odwróconej.

15. Odwrócony kapelusz z ćwierćbeczkami.
Model opada, wykonuje 1\4 beczki w lewo lub prawo, a następnie przechodzi do lotu poziomego w pozycji odwróconej w poprzek linii lotów, następnie wznosi się i wykonuje kolejne 1\4 beczki, następnie przechodzi do lotu poziomego.
Uwagi:
Kierunki wejścia i wyjścia muszą być przeciwne.

16. Zewnętrzno-wewnętrzna ósemka ze szczytu z 2\2 beczki akcentowanej.
Model opada i wykonuje 5\8 pętli zewnętrznej, po czym wznosi się i w pozycji odwróconej pod kątem 45° wykonuje 3\4 pętli wewnętrznej, po czym wznosi się pod kątem 45° wykonuje 2 tempa beczki akcentowanej na 2 i przechodzi do lotu poziomego.

17. Pól pętli zewnętrznej z 2\4 beczki akcentowanej.
Model wykonuje pól pętli zewnętrznej, po czym natychmiast wykonuje 2 tempa beczki akcentowanej na 4, następnie przechodzi do lotu poziomego

18. Avalanche z 1-1\2 beczki autorotacyjnej. Wyjście odwrócone.
Model wznosi się i wykonuje pól pętli wewnętrznej, na szczycie której wykonuje 1-1\2 beczki autorotacyjnej dodatniej lub ujemnej, po czym wykonuje pól zewnętrznej pętli, po czym przechodzi do lotu poziomego w pozycji odwróconej.

19. Figura 9 z 3\2 beczki akcentowanej w górę. Wyjście odwrócone.
Z pozycji odwróconej model wznosi się i wykonuje 3 tempa beczki akcentowanej na 2, a następnie 3\4 pętli zewnętrznej, po czym przechodzi do lotu poziomego
w pozycji odwróconej.

20. Ósemka pionowa z półbeczkami. Wyjście odwrócone.
Z pozycji odwróconej model wznosi się wykonuje pętlę zewnętrzną, na spodzie której wykonuje półbeczkę, a następnie przechodzi do drugiej zewnętrznej pętli, ta szczycie której wykonuje półbeczki, a następnie przechodzi do lotu poziomego w pozycji odwróconej. Wyjście w pozycji odwróconej.
Uwagi:
Górna i dolna pętla musi być okrągła, półbeczki muszą być wpisane w okręgi.

21. Pół pętli zewnętrznej w górę, 1/2 beczki. Wyjście odwrócone.
Z pozycji odwróconej model wznosi się i wykonuje pół pętli zewnętrznej, po czym natychmiast wykonuje pół beczki, a następnie przechodzi do lotu poziomego w pozycji odwróconej.

22. Dwa plecowe korkociągi w przeciwnych kierunkach z półbeczką na wyjściu.
Z lotu odwróconego model wykonuje 2 zwitki plecowego korkociągu, a następnie wykonuje kolejne 2 zwitki w przeciwnym kierunku. Po przejściu do lotu poziomego w pozycji odwróconej model wykonuje pół beczki.
Uwagi:
Przejście z pierwszego do drugiego korkociągu musi być bezzwłoczne.
Pół beczki jest częścią figury.

23. Lądowanie. Patrz P-01.

Program finałowy F-01

1. Start. Patrz P-01.

2. Ósemka kubańska z 4\8 beczki akcentowanej i beczką. Wyjście odwrócone.
Model wznosi się i wykonuje 5\8 pętli wewnętrznej. Następnie opada pod kątem 45° i wykonuje 4 tempa beczki akcentowanej na 8, a następnie przechodzi do 3\4 pętli wewnętrznej, po czym opada pod kątem 45° i wykonuje beczkę. Następnie przechodzi do lotu poziomego w pozycji odwróconej.

3. Przewrót, beczka akcentowana na 4 na wznoszeniu i pół beczki na opadaniu.
Model w pozycji odwróconej wznosi się i wykonuje beczkę akcentowaną na 4. następnie przewrót przez skrzydło, po czym na opadaniu pół beczki, a następnie przechodzi do lotu poziomego.

4. Beczka akcentowana na 8.
Model wykonuje obrót o 360° z zatrzymaniami co 45° przy których skrzydła modelu muszą być poziomo, prostopadle lub pod kątem 45° do horyzontu.

5. Pól pętli z dodatnią beczką autorotacyjną. Wyjście odwrócone.
Model wykonuje pól pętli wewnętrznej, a następnie przechodzi bez zwłoki do dodatniej beczki autorotacyjnej, po czym przechodzi do lotu poziomego w pozycji odwróconej.
Uwagi:
Beczka autorotacyjna musi być dodatnia. Beczka autorotacyjna ujemna - zero pkt.
Pomiędzy figurami nie może być żadnego wahnięcia.

6. 2-1\2 zwitki korkociągu plecowego.
Z pozycji odwróconej model wykonuje 2-1\2 zwitki korkociągu plecowego, po czym przechodzi do lotu poziomego.

7. Skobel z dodatnią beczką autorotacyjną na wznoszeniu i beczką akcentowaną na 4 na opadaniu lub 1-l\4 dodatniej beczki autorotacyjnej na wznoszeniu i 3\4 beczki akcentowanej na opadaniu. Wyjście odwrócone.
Model wznosi się i wykonuje dodatnią beczkę autorotacyjną \ lub alternatywnie 1-1\4 dodatniej beczki autorotacyjnej \ następnie wykonuje pól pętli zewnętrznej, po czym przechodzi do opadania i wykonuje beczkę akcentowaną na 4 lub alternatywnie 3\4 beczki akcentowanej na 4, po czym przechodzi do lotu poziomego pozycji odwróconej.
Uwagi:
Pół pętli musi być półpętlą zewnętrzną.

8. Dwie beczki w przeciwnych kierunkach.
Z pozycji odwróconej model wykonuje beczkę, po czym natychmiast przechodzi
do wykonania beczki w przeciwnym kierunku, wyjście w pozycji odwróconej.
Uwagi:
Wahnięcia pomiędzy beczkami powinny być bardzo krótkie.

9. Kapelusz z 3\4 beczki na wznoszeniu i 3\4 ujemnej beczki autorotacyjnej na opadaniu.
Z pozycji odwróconej model wznosi się i wykonuje3\4 beczki, po czym przechodzi do lotu poziomego odwróconego, a następnie przechodzi do opadania i wykonuje 3\4 ujemnej beczki autorotacyjnej, po czym przechodzi do lotu poziomego.
Uwagi:
Kierunki wejścia i wyjścia z figury muszą być w przeciwne.

10. Ósemka pionowa z beczką i półbeczką. Wyjście odwrócone.
Model wznosi się i wykonuje pół pętli wewnętrznej, na szczycie której wykonuje beczkę, przechodzi do półpętli zewnętrznej, w dolnym jej punkcie wykonuje pól beczki, a następnie przechodzi do wykonania pętli zewnętrznej, po czyni przechodzi do lotu poziomego w pozycji odwróconej.
Uwagi:
Pętle muszą być okrągłe i mieć taki sam promień, a części beczek muszą być wpisane w okrąg.
Pętle muszą leżeć w jednej osi.

11. Pół pętli kwadratowej z 2\4 beczki akcentowanej na wznoszeniu. Wyjście odwrócone.
Z pozycji odwróconej model wznosi się i wykonuje pół pętli kwadratowej, na pionowym boku której wykonuje 2 tempa beczki akcentowanej na 4. a następnie przechodzi do lotu poziomego w pozycji odwróconej.

12. Kolo z beczek. Wyjście odwrócone.
Z lotu odwróconego model wykonuje koło z beczek z obrotami w przeciwnych kierunkach. Pierwsza beczka ma obrót na zewnątrz.
Uwagi:
Prędkość obrotów beczek musi być stała. Beczki muszą następować natychmiast jedna po drugiej.
Okrąg ma mieć stałą średnicę zaczynać i kończyć się w tym samym punkcie. Jeżeli figura będzie zbyt rozległa lub wykonana zbyt daleko należy obniżyć punktację.

13. Pól pętli kwadratowej na rogu z półbeczkami.
Model opada pod kątem 45° i wykonuje 1\2 beczki, po czym wykonuje obrót o 90° i na opadaniu pod kątem 45° do poziomu wykonuje 1\2 beczki w kierunku przeciwnym do pierwszej, a następnie przechodzi do lotu poziomego.

14. 1-1\4 dodatniej beczki autorotacyjnej i 1-1\4 beczki w przeciwnym kierunku.
Model wykonuje 1-1\4 dodatniej beczki autorotacyjnej, przechodzi do lotu ta
żyletkę, a następnie wykonuje 1-1\4 beczki w przeciwnym kierunku.
Uwagi:
Przerwa pomiędzy beczkami powinna być bardzo krótka.
Manewr powinien być wykonany wzdłuż linii poziomej.

15. Pól odwróconej ósemki kubańskiej z beczką Wyjście odwrócone.
Model wznosi się pod kątem 45° i wykonuje beczkę, a następnie 5\8 pętli zewnętrznej, po czym przechodzi do lotu poziomego w pozycji odwróconej.

16. Beczka akcentowana na 4.
Z pozycji odwróconej model wykonuje obrót o 360° z zatrzymaniami co 90°, kiedy skrzydła są prostopadle lub równolegle do horyzontu. Wyjście w pozycji odwróconej.

17. Skobel z 2\4 beczki akcentowanej na wznoszeniu i 1-l\2 ujemnej beczki autorotacyjnej na opadaniu.
Model wznosi się i wykonuje 2 tempa beczki akcentowanej na 4, po czym wykonuje pól pętli wewnętrznej i na opadaniu wykonuje l-1\2 ujemnej beczki autorotacyjnej, a następnie przechodzi do lotu poziomego.

18. Pętla z beczką akcentowaną na 8 na szczycie.
Model wykonuje pętlę wewnętrzną, na szczycie której wykonuje beczkę akcentowaną na 8 a następnie przechodzi do lotu poziomego.
Uwagi:
Środek beczki akcentowanej musi leżeć w osi pętli
Pętla musi być okrągła, a beczka wpisana w okrąg.

19. Lądowanie. Patrz P-01.

Program finałowy F-03

Start. Patrz P-01.
Pętla kwadratowa z 2\4 beczki akcentowanej na wznoszeniu i opadaniu i beczka autorotacyjna na górze i dole.
Model wznosi się i wykonuje 2 tempa beczki akcentowanej na 4, a następnie przechodzi do lotu poziomego i wykonuje dodatnią beczkę autorotacyjną, po czym opada i wykonuje 2 tempa beczki akcentowanej na 4, a następnie przechodzi do lotu poziomego i wykonuje dodatnią beczkę autorotacyjną.
Skobel z 1-1\2 beczki na wznoszeniu.
Model wznosi się i wykonuje 1-1\2 beczki, po czym wykonuje pól pętli i przechodzi do opadania, a następnie przechodzi do lotu poziomego.
Dwie 3\4 beczki akcentowane w przeciwnych kierunkach.
Model wykonuje 3 tempa beczki akcentowanej na 4, a następnie w przeciwnym kierunku kolejne 3 tempa beczki akcentowanej na 4.

5. Pól pętli ośmiobocznej z 2\2 beczki akcentowanej. Wyjście odwrócone.
Model wznosi się pod kątem 45° i wykonuje pół pętli ośmiokątnej, po czym wykonuje 2 tempa beczki akcentowanej na 2, a następnie przechodzi do lotu poziomego w pozycji odwróconej.
Uwagi:
Pól pętli jest skończone przed rozpoczęciem beczki.
Beczkę powinien poprzedzić odcinek lotu poziomego o długości 1\2 boku pętli.

6. Pętla z beczką. Wyjście odwrócone.
Model wykonuje pętlę zewnętrzną, w dole której wykonuje beczkę, po czym przechodzi do lotu poziomego w pozycji odwróconej.
Uwagi:
Pętla musi być okrągła, a beczka wpisana w jej okrąg.
Model musi być w pozycji odwróconej na spodzie figury.

7. Pól pętli.
Model opada i wykonuje pól pętli wewnętrznej, po czym przechodzi do lotu poziomego.

8. 3\4 beczki akcentowanej i l-1\4 dodatniej beczki autorotacyjnej.
Model wykonuje 3 tempa beczki akcentowanej na 4, a następnie 1-1\4 dodatniej beczki autorotacyjnej

9. Przewrót.
Model wznosi się i wykonuje przewrót przez skrzydło, po czym przechodzi do lotu poziomego.

10. Na wznoszeniu 45° 7\8 pętli zewnętrznej, 2\2 beczki akcentowanej.
Model wznosi się pod kątem 45°, a następnie wykonuje 7\8 pętli zewnętrznej, po przejściu do lotu pionowego wykonuje 2 tempa beczki akcentowanej na 2, po czym przechodzi do lotu poziomego.

11. Dodatnia beczka autorotacyjna, 3\8 pętli zewnętrznej, 2\4 beczki akcentowanej w dół.
Model wykonuje dodatnią beczkę autorotacyjną, po czym wykonuje zakręt o 135°, przechodzi do nurkowania pod kątem 45° i wykonuje 2 tempa beczki akcentowanej na 4, a następnie przechodzi do lotu poziomego .

12. W pionie 2\4 beczki akcentowanej i ujemna beczka autorotacyjna w przeciwnym kierunku. Wyjście odwrócone.
Model wznosi się pionowo i wykonuje 2 tempa beczki akcentowanej na 4, a następnie, w przeciwnym kierunku, ujemną beczkę autorotacyjną, po czym przechodzi do lotu poziomego w pozycji odwróconej.

13. Skobel z 1\2 beczki w dół lub 3\4 beczki w dół i górę. Wyjście odwrócone.
Z pozycji odwróconej model opada i wykonuje 1\2 \ lub 3\4 \ beczki, a następnie wykonuje pól pętli zewnętrznej i przechodzi do wznoszenia lub alternatywnie wykonuje 3\4 beczki na wznoszeniu, po czym przechodzi do lotu poziomego w pozycji odwróconej.
Uwagi:
Pół pętli musi być półpętlą zewnętrzną.

14. Dwa odwrócone korkociągi 1-1\2 zwitki pierwszy i w przeciwnym kierunku 1 zwitka drugi.
Z pozycji odwróconej model wykonuje 1-1\2 zwitki korkociągu, a następnie przechodzi do 1 zwitki korkociągu w przeciwnym kierunku, po czym przechodzi do lotu poziomego.
Uwagi:
Drugi korkociąg musi być wykonany natychmiast po pierwszym.

15. Na wznoszeniu 45° z 1\4 beczki, w locie na żyletkę pól pętli w górę lub w dół, 1\4 beczki na opadaniu.
Model wznosi się pod kątem 45° i wykonuje 1\4 beczki, a następnie w locie na żyletkę 1\2 pętli w górę lub w dół, po czym na opadaniu 1\4 beczki, a następnie przechodzi do lotu poziomego.
Uwagi:
Górne części linii wznoszenia i opadania 45° są przedłużeniem linii lotu na żyletkę.

16. Skobel z beczką akcentowaną na 8 na wznoszeniu i 2 ujemnymi beczkami autorotacyjnymi na opadaniu.
Model wznosi się i wykonuje beczkę akcentowaną na 8, a następnie wykonuje pół pętli wewnętrznej, po czym przechodzi do opadania i wykonuje 2 ujemne beczki autorotacyjne, po czym przechodzi do lotu poziomego.

17. Figura 9 z beczką na wznoszeniu. Wyjście odwrócone.
Model wznosi się i wykonuje beczkę, a następnie wykonuje 3\4 pętli zewnętrznej, po czyni przechodzi do lotu poziomego w pozycji odwróconej.

18. Klepsydra ze środka 2\2 beczki akcentowanej na szczycie, 2\4 beczki akcentowanej na spodzie.
Z pozycji odwróconej model wznosi się pod kątem 45°, a następnie wykonuje obrót o 135° do horyzontu, wykonuje 2 tempa beczki akcentowanej na 2, a następnie wykonuje obrót o 135° i przechodzi do opadania pod kątem 45° do linii horyzontu, po czym wykonuje obrót o 135° i przechodzi do lotu poziomego i wykonuje 2 tempa beczki akcentowanej na 4, po czym wykonuje obrót o 135° i przechodzi do wznoszenia pod kątem 45° do horyzontu. W punkcie przecięcia się linii wznoszenia i opadania model wykonuje obrót o 45° i przechodzi do lotu poziomego.
Uwagi:
Wejście i wyjście z figury musi być w tym samym punkcie.

19. Lądowanie. Patrz P-01.

NIEZNANY PROGRAM AKROBACJI NA LOTY FINAŁOWE

5F.1. Nieznany program akrobacji ma być wykorzystany dla drugiej i czwartej kolejki lotów finałowych na mistrzostwach świata i kontynentów i ma być układany przez finalistów. Zakończenie układania programu nieznanego powinno nastąpić nie później niż na 12 godzin przed rozpoczęciem lotów finałowych według nieznanego programu.

5F.2. Programy nieznane mają być układane przez finalistów. Każdy finalista po kolei wybiera z zatwierdzonego programu odpowiednią - centralną bądź skrajną figurę. Kolejność zgłaszania figur ustalana jest w drodze losowania i powtarza się aż do momentu utworzenia pełnego programu lotu. Zgłoszone figury muszą odpowiadać następującym kryteriom:

5F.2.1. Wejście w figurę musi harmonizować z wyjściem z poprzedniej figury, należy uwzględnić wysokość na wejściu w figurę, położenie (lot pionowy w górę lub lot odwrócony), kierunek lotu i wielkość figur;

5F.2.2. Niepowtarzalność figur;

5F.2.3. Niepowtarzalność figur z tej samej grupy figur z wyłączeniem beczek poziomych;

5F.2.4. Wejście w korkociąg pod wiatr;

5F.2.5. Wszystkie beczki poziome muszą być wykonywane z wiatrem

5F.2.6. Trzy lub cztery z wybranych figur muszą posiadać współczynnik trudności K=5;

SF.2.7. Program nieznany ma składać się z 19 figur łącznie ze startem i lądowaniem;

5F.2.7.1. Start pod wiatr

5F2.7.2. 9 manewrów centralnych (5 pod wiatr, 4 z wiatrem)

5F.2.7.3. 8 manewrów skrajnych

5F2.7.4. Lądowanie pod wiatr

5F.3. Po ułożeniu nieznanego programu i sprawdzeniu jego poprawności, program ten musi być zatwierdzony przez jury i dyrektora sportowego. Następnie kopie programu muszą być dostarczone kierownikom ekip, finalistom, sędziom, jurorom. pilotom, którzy będą wykonywać loty pokazowe. Organizator musi przygotować odpowiednią liczbę kopii dla widzów i udostępnić je.

5F.4. Po ułożeniu nieznanego programu, sędziowie muszą przedyskutować program i zaznajomić się z kolejnością w jakiej mają być wykonywane poszczególne figury.

5F.5. Rysunek programów nieznanych (z użyciem symboli aresti) musi być dostarczony finalistom i sędziom.

5F6. Finalistom nie wolno podejmować żadnych prób (loty modelem bądź z wykorzystaniem elektronicznego symulatora lotów) wykonywania nieznanego programu od momentu jego ułożenia do momentu lotów finałowych. Dowód takiej próby będzie uznany za oszukiwanie i będzie stanowił podstawę do dyskwalifikacji z mistrzostw.

5F.7. Przed finałami oprócz lotu pokazowego według programu znanego, muszą być wykonane przynajmniej dwa loty według programu nieznanego. Loty pokazowe według programu nieznanego mogą być obserwowane przez finalistów i musza być oceniane przez sędziów. Pod żadnym pozorem wyniki lotów pokazowych nie mogą być ogłaszane na tablicy wyników.

5F.8. Lista figur do ułożenia programu nieznanego (5F.8.1. i 5F.8.2.).

Uwaga: oryginał znajduje się w dokumentacji Działu Szkoleniu i Sportu Aeroklubu Polskiego i może być udostępniony zainteresowanym na życzenie.

Obowiązuje od 2000 roku

WYTYCZNE DLA SĘDZIÓW
OCENIAJĄCYCH AKROBACJĘ MODELI ZDALNIE STEROWANYCH KLASY F3A